Mutluluk için pes

Uzaklaşmış bellemiş kendini

Ana karadan

Varamamış farkına

Değişik münasebetlerden

Aynı payda da faydasız kalmış

Eksilmiş mutluluktan

Ana kara epey uzakta

Sağa dönünce solda

Dalgaları garipseyen ayakları varıyor

Dümdüz ilerlerken toprağa

Gözleri çatık

Bakıyor bitik karadan

Sağ sol demişti oysa

Parmakları donanmış oklarla

Koşuyor

Öyleyse üstüme, üzerime

Eksilmiş mutluluktan

Püskürtüyorum

Mutluluk kırıntılarıyla

Kumsala vardım

Gülüyorum doyasıya

Düşmüş bakıyor

Zihninde top, tüfek

Harp kaçınılmaz

Kırıntı kafi gelmez gülmeye

Can yetmez dövüşmeye

Pes, pes

Çekilme vakti gelince

Sessizce güverteye

Kumların renginde

Paslanmış hisler

Zihnin bulanık

Bunalmış ruhun

Paydan şaşırmış

Yitiksin artık

Ana kara da

Sen de dahil

Bütün mevkiler ifadesiz

Çekilmiş mutluluk

Ana karadan uzaklaşan

Basit

Sağlam

Candan

Şahsiyet de başlıyor mutluluk.